Ekonomia solidarioaren proposamenek ekonomia kapitalista, finantzatua eta ekonomia errealetik urrun dagoena garatzeko egiten dute aurre; ekonomia hori ekoizpenaren eta kontsumoaren hazkunde mugagabean oinarritzen da, gizarte eta ingurumen ondorioak alde batera utzita. Bere helburu bakarra irabaziak lortzea eta irabaziak maximizatzea da, eta horrek prekarietatea, pobrezia eta desberdintasun jasanezinak eragiten ditu. Sistema ekonomikoa ez ezik, soziopolitikoa eta kulturala ere bada, generoa, sexu-orientazioa eta identitatea, adina edo jatorria direla eta desberdintasun eta bazterketa harremanetan oinarritua.

Ekonomia solidarioa, gizarte-ekonomiaren ikuspegi eta praktika bat da, non bizitzari eusteko prozesuak jarduera sozioekonomikoaren erdian kokatzen ditu, pertsonak, komunitateak eta ingurunea kapitalaren eta metaketaren gainetik jarriz. Horrela, Ekonomia Solidarioak ekimen alternatiboak sustatu eta garatzen ditu ziklo ekonomikoaren arlo guztietan (finantzazioa, ekoizpena, merkaturatzea eta kontsumoa), betiere hainbat baliotan oinarrituta, hala nola lankidetzan, elkarrekikotasunean, autokudeaketan eta elkartasunean, besteak beste. Hori guztia, ikuspegi eraldatzailetik begiratuta, ekonomia komunitarioagoak, demokratikoagoak, ekitatiboagoak, inklusiboagoak eta jasangarriagoak eraikitze aldera. Azken buruan, ekonomia feministak, ekologistak eta solidarioak eraikitze aldera.

Testuinguru horretan, eredu berrietarako trantsizioa aldarrikatzen dugu, non aurkezten ditugun sei printzipioek aukera ematen baitute ekimen, espazio eta sare ekonomiko eta sozialki eraldatzaileak sortzeko.

Ekitateak justizia eta aniztasuna berdintasun-helburuan sartzen ditu. Aukera, baldintza eta tratu berdintasuna onartzea dakar, eta, aldi berean, betebeharrak, baliabideak eta erantzukizunak bidezko moduan banatzea, unibertsaltasun eta berezitasun printzipioen arabera.

Enplegu edo okupazio hutsa izateaz gain, lana giza jarduera da eta bizitzaren sostengarritasuna ahalbidetzen duen aktibitate oro da. Hori dela eta, Ekonomia Solidarioak pluralean hartzen ditu lanak aintzat, hau da, lan produktiboak eta erreproduktiboak, profesionalak eta borondatezkoak, ordainduak eta doakoak. Elkarren arteko mendekotasuna eta ekomendekotasuna oinarrizko eta premiazko prozesuak dira gure biziraupenerako eta halakotzat onartzen ditugu. Horrenbestez, pertsonen arteko, komunitateen arteko eta planetarekiko zaintza lanak lehentasunezkotzat jotzen dira gizartea antolatzeko.

Ekonomia Solidarioak aitortzen du natura subjektu eskubideduna dela; hortaz, izaki bizidunak eta bizitzaren erreprodukzioa jartzen ditu prozesu sozial eta ekonomiko ororen erdigunean. Jasangarritasun ekologikoa, giza jarduera guztien ekodependentzian oinarritua, printzipio nagusitzat jo du planetaren osasunarekin nahiz bizitzaren jasangarritasunarekin duen konpromisoan, izaki bizidun guztien biziraupena ziurtatu beharra onartuta.

Lankidetza funtsezko elementua da elkarlaneko harreman ekonomikoak, demokratikoak eta gardenak eraikitzeko,  autoantolaketarako proposamen bat, elkarrekiko laguntzan eta elkartasunean oinarritua, beharrak asetzera eta guztien ongia lortzera bideratua.

Aberastasuna da komunitate batek epe labur, ertain eta luzean kideen beharrei erantzuteko duen gaitasuna zehazten duten elementu material, sozial, kultural eta naturalen multzoa. Hala, bidezko sorkuntza, banaketa eta kontserbazioa ezinbesteko estrategia kolektiboa da bizitzaren ugalketarako eta iraunkortasunerako. Horrek esan nahi du diruaren erabilera eta balioa berretsi egin behar direla, gizarte bidezkoak, integratzaileak eta autonomoak eraikitzea ahalbidetuko digun oinarri komunitarioko ekonomia errealerako tresna gisa.

Ingurunearekiko konpromezuak ehun sozioekonomikoa osatzen duten gainerako eragileekin lankidetzan aritzea eta artikulatzea dakar. Lurraldean zentratutako ekoizpen, banaketa eta kontsumo-ereduak sustatu eta bultzatu behar dira, batetik, Europar Batasunean hobetzeko proposamenak egiteko, eta, bestetik, tokikotik globalera igarotzeko ekogizartea eraldatzeko agenda bat eraikitzeko.